Νέα

Συνέντευξη του κου Πασχάλη Αποστολίδη, Προέδρου ΣΦΕΕ στο Ένθετο Real Health της «Real News», 3 Απριλίου 2016

Ποια είναι η κατάσταση στην αγορά του φαρμάκου και πως πιστεύετε ότι διαγράφεται το μέλλον;

Ο Κλάδος έχει να διαχειριστεί τον κλειστό προϋπολογισμό των 1.945 εκατ. ευρώ  που είναι κάτω από το όριο ασφάλειας για τις ανάγκες που μεγαλώνουν ακόμη περισσότερο από τους ανασφάλιστους και τους πρόσφυγες.  Τη στιγμή που οι εταιρίες δεν εισέπραξαν το 1,2 δις ευρώ που τους οφείλει το Δημόσιο, καλούνται να καλύψουν μέσω της ρήτρας υπέρβασης (clawback) και των υποχρεωτικών επιστροφών (rebates) το 26% της φαρμακευτικής δαπάνης που είναι υποχρέωση του Κράτους. Όσο περνάει ο καιρός η αγορά Φαρμάκου συνειδητοποιεί ότι η Πολιτεία, αντί να προχωρήσει σε διαρθρωτικές αλλαγές για τη βιωσιμότητα του συστήματος, συνεχίζει να συντηρεί μια άρρωστη κατάσταση μετακυλίοντας απλώς το κόστος επιβάρυνσης στις φαρμακευτικές εταιρίες. Με προφανείς επιπτώσεις και στην ποιότητα των υπηρεσιών Υγείας και στην αναπτυξιακή δυναμική των ελληνικών φαρμακευτικών εταιριών. Τα όρια αυτής της τακτικής ο καθένας αντιλαμβάνεται πως ήδη έχουν ξεπεραστεί. Η Πολιτεία οφείλει να στείλει στην αγορά Φαρμάκου το ξεκάθαρο μήνυμα ότι προχωράει στον εξορθολογισμό του συστήματος και δεν θέτει σε κίνδυνο την πρόσβαση των ασθενών στις θεραπείες τους. Εμείς θα είμαστε -όπως το έχουμε αποδείξει- στο πλευρό της στηρίζοντας και τους ασθενείς και την ελληνική οικονομία. Μην λησμονείτε ότι μιλάμε για τον δεύτερο εξαγωγικό κλάδο της χώρας που μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά στην αναπτυξιακή πορεία της πατρίδας μας. Αυτό όμως προϋποθέτει αλλαγή στάσης και ενεργητικές πολιτικές υποστήριξης. Τα λόγια έχουν μόνο παρηγορητικό και ποτέ θεραπευτικό χαρακτήρα…

Ποιες εκτιμάτε ότι θα είναι οι επιπτώσεις από το πρόσφατο μέτρο  της επιβολής νοσοκομειακού clawback; Θα επηρεάσει την πρόσβαση των ασθενών στις θεραπείες;

Η πίεση που δέχεται ο Κλάδος λειτουργεί σωρευτικά. Όλο αυτό τον καιρό πραγματικά αποσοβήσαμε πολύ μεγάλες κρίσεις στην Υγεία και αποδείχτηκε η αντοχή, η κοινωνική συνείδηση και η επιχειρηματική δυναμική που έχει ο κλάδος στο φαρμάκου στην Ελλάδα. Όμως αυτή η σωρευμένη πίεση έχει τραυματίσει τον Κλάδο. Τα capital controls για παράδειγμα….Μαζί με την έλλειψη ρευστότητας δημιούργησαν τεράστιο πρόβλημα ιδιαιτέρως στις ελληνικές εταιρίες που συνεργάζονται με προμηθευτές οι οποίοι έχουν απαίτηση προπληρωμής. Εκεί λοιπόν που αναμένουμε ότι το κράτος θα προστατεύσει στοιχειωδώς την «αλυσίδα» που φέρνει το φάρμακο στον ασθενή αιφνιδιαζόμαστε αρνητικά με το νοσοκομειακό clawback. Η ξαφνική επιβολή του οποίου έρχεται να προστεθεί στις 166 παρεμβάσεις που είχαμε τα τελευταία 5 χρόνια οι οποίες αφορούν τη φαρμακοβιομηχανία. Πρόκειται μια επιπλέον επιβάρυνση με πατέντα «παγκόσμιας πρωτοτυπίας»! Ακριβώς ότι θα έκανε κάποιος που δεν θέλει να αντέξει η αλυσίδα… Είναι παράλογο. Αν όμως κάποιος κρίκος τελικώς σπάσει αυτό θα σημάνει ελλείψεις φαρμάκων. Αυτό που η Πολιτεία πάνω απ’ όλους έχει χρέος να μην συμβεί. Τώρα, σε ότι αφορά στις επιπτώσεις από το νοσοκομειακό clawback αυτό καθ’ αυτό… Ο ΣΦΕΕ επιμένει ότι τουλάχιστον πρέπει να διασφαλιστεί η σωστή εφαρμογή του. Ο σχετικός νόμος έχει σοβαρές ελλείψεις σε θεμελιώδη τεχνικά ζητήματα που αν δεν λυθούν είναι ικανά να επηρεάσουν την πρόσβαση των ασθενών στις θεραπείες. Οι σταθεροί οικονομικοί κανόνες είναι η αναγκαία προϋπόθεση για την εύρυθμη λειτουργία του συστήματος.

Για ποιο λόγο η χώρα μας ,δεν μπορεί να αξιοποιήσει τις κλινικές μελέτες; Ποιο θα ήταν το προσδοκώμενο όφελος

Η χώρα μας δεν έχει αξιοποιήσει τις κλινικές μελέτες- ενώ μπορεί- γιατί, όπως και σε πολλά άλλα θέματα χάνει την ευκαιρία εξαιτίας της έλλειψης στρατηγικής και του χάους των διαδικασιών. Πρώτον, οι παρεμβάσεις ήταν πάντα αποσπασματικές, εξαρτημένες από τις πολιτικές αλλαγές και χωρίς συνέχεια. Και σε μεγάλο βαθμό, έπασχαν και από ιδεοληψίες σε ότι αφορά στην θεσμοθετημένη οργάνωση τέτοιων επενδύσεων από τις φαρμακευτικές εταιρίες. Δεύτερον, μέσα στο χρόνο περιπλέχτηκαν τόσο οι διαδικασίες, ώστε η γραφειοκρατία, οι βασανιστικά αργές εγκρίσεις και το ασταθές και με αντικίνητρα φορολογικό καθεστώς, αποθάρρυναν τους επενδυτές και τους ωθούν στη μεταφορά επενδύσεων σε άλλες πιο ανταγωνιστικές χώρες.

Αν όμως  αλλάξει αυτό το αποθαρρυντικό πλαίσιο – και αυτό είναι καθαρά ζήτημα πολιτικής βούλησης- τα οφέλη είναι πάρα πολλά. Σας λέω μόνο ότι με κάθε νέα κλινική έρευνα «εισάγονται» στην Ελλάδα πάνω από 250.000 ευρώ και εκτιμάται ότι προκαλείται αύξηση του ΑΕΠ περίπου κατά 500.000 ευρώ. Σε αυτούς τους αριθμούς αναλογούν χιλιάδες θέσεις εργασίας, πολλοί ωφελούμενοι ασθενείς που δεν θα είχαν αλλιώς πρόσβαση στην καινοτομία. Παράλληλα ισχυροποιείται με τεχνογνωσία ο ελληνικός ιατροφαρμακευτικός κλάδος, ο οποίος είναι από εκείνους στους οποίους η χώρα μας είναι πραγματικά καλή. Ο ΣΦΕΕ έχει καταθέσει λεπτομερή πρόταση στην Πολιτεία για τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να τριπλασιαστούν οι εισροές κονδυλίων για Κλινικές Μελέτες από τα 80 εκ. στα €240εκ.

Υπάρχουν ακόμα πηγές κατασπατάλησης στο σύστημα υγείας και με πιο τρόπο θα μπορούσε να γίνει εξοικονόμηση χρημάτων;

Μα… τα βασικά αίτια για τη «αρρώστια» του συστήματος υγείας δεν έχουν καν εκτιμηθεί ακόμη, αφού δεν υπάρχει κανένα ολοκληρωμένο σχέδιο για τον εξορθολογισμό του συστήματος!

Για να καταλάβετε…τρία μόνο παραδείγματα…Πρώτον, ακόμη δεν έχει υπάρξει έλεγχος και περιορισμός των δαπανών  στο 85% του συνολικού προϋπολογισμού της Υγείας, Γιατί τόσο είναι τα άλλα κέντρα κόστους –εκτός φαρμάκου- από τα οποία θα μπορούσε να εξοικονομηθεί 1 δις ευρώ. Δεύτερον, είναι ακόμη χαμηλή η διείσδυση των γενοσήμων φαρμάκων που χρησιμοποιούνται παντού στον κόσμο με σκοπό να επιτυγχάνεται μια βιώσιμη ισορροπία ανάμεσα στις παροχές Υγείας και την επένδυση στην καινοτομία. Και τρίτον, καταρρακώνεται η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγεία, η ενίσχυση της οποίας είναι θεμελιώδης τρόπος για να λειτουργεί σωστά το σύστημα.. Το 2009 στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας αναλογούσε το 26,5% των δαπανών και στην νοσοκομειακή περίθαλψη το 38,9%. Σήμερα τα ποσοστά είναι 18,6%, για την ΠΦΥ και 46,7% για τα νοσοκομεία. Προφανώς δεν είναι βιώσιμο ένα τέτοιο σύστημα. Καλούμε συνεχώς την Πολιτεία να οργανώσει το διάλογο για τη διαμόρφωση ενός «Εθνικού Σχεδίου για την Υγεία» προχωρώντας τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις. Έχουμε χρέος απέναντι στους πολίτες να διασφαλίσουμε την δημόσια Υγεία και αυτό είναι αρκετό κίνητρο για να ενώσουμε δυνάμεις και να συνεννοηθούμε.