Νέα

Πρώτα απ’ όλα, η επιβολή μηχανισμού αυτόματων επιστροφών (clawback) στην ενδονοσοκομειακή δαπάνη βρίσκεται στο λάθος δρόμο, στην τελείως αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που η λογική επιβάλλει για την υποστήριξη του συστήματος υγείας. Το σύστημα βρίσκεται στην «εντατική» και το μέτρο αυτό μειώνει κι άλλο το οξυγόνο και μεγαλώνει τους κινδύνους για ελλείψεις στα φάρμακα. Και σας εξηγώ αμέσως γιατί το λέω αυτό…Πρώτον, ενώ η φαρμακοβιομηχανία προειδοποιεί εδώ και καιρό – και μάλιστα καταθέτοντας προτάσεις για τον εξορθολογισμό των δαπανών του συστήματος- ότι τα σωρευμένα χρέη του Δημοσίου προς τις εταιρίες του Κλάδου επιτείνουν συνεχώς το πρόβλημα ρευστότητας και μπορεί κάποια στιγμή να «σπάσει» κάποιος κρίκος της αλυσίδας διανομής φαρμάκων, έρχεται η «πρωτοτυπία» του νέου μέτρου, ζητώντας από τον Κλάδο να χρηματοδοτήσει το 30% της συνολικής δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης. Απαίτηση δυσβάσταχτη. Δεύτερον…το μέτρο είναι ελλιπώς οργανωμένο. Δεν περιλαμβάνει τις αναγκαίες προβλέψεις για βασικά τεχνικά ζητήματα. Ο καθορισμός και η πιστή εφαρμογή θεραπευτικών πρωτοκόλλων είναι αναγκαίος, ώστε να ελέγχεται η συνταγογράφηση. Όπως επίσης είναι μείζον θέμα να γίνεται οργανωμένη και συνολική διαχείριση, μέσω ενός κεντρικού φορέα, των στοιχείων που θα φτάνουν από τα νοσοκομεία για κάθε Κάτοχο Άδειας Κυκλοφορίας (ΚΑΚ). Με αυτονόητη προϋπόθεση ένα ενιαίο μηχανογραφικό σύστημα σε όλα τα νοσοκομεία τόσο για τις αγορές όσο και για την κατανάλωση φαρμάκων ανά κλινική και θεραπευτική κατηγορία.  Όπως καταλαβαίνετε υπάρχουν αρκετά προβληματικά σημεία που πρέπει να ξεκαθαρίσουν, ώστε να μην δυσχεραίνεται η πρόσβαση των ασθενών στις θεραπείες τους η οποία ήδη διασφαλίζεται συχνά σε οριακές συνθήκες.

2. Ποια είναι η θέση του ΣΦΕΕ για την καθυστέρηση πληρωμών στις φαρμακευτικές από τον ΕΟΠΠΥ; Πως πρόκειται να το αντιμετωπίσετε;

Το πρόβλημα έχει φτάσει πλέον σε δραματικό σημείο γιατί εκτός της τεράστιας διόγκωσης των χρεών του Δημοσίου μέσα στο 2015 και της άνισης μεταχείρισης των φαρμακευτικών εταιριών έναντι των υπόλοιπων παρόχων σε σχέση με την όποια αποπληρωμή γίνεται στο πλαίσιο του προγράμματος στήριξης, σημειώνεται και υποχώρηση στη συνεργασία με το Υπουργείο. Τα νέα χρέη του Δημοσίου εκτιμώνται σε πάνω από 1,1 δισ. ευρώ για το 2015, δεν έχει πληρωθεί ούτε ένα ευρώ και τελευταία έχει κλείσει και η «στρόφιγγα» των θεσμικών επαφών που θα όφειλε να έχει με τον Κλάδο η Πολιτεία. Αυτή η κατάσταση, η οποία δεν σχετίζεται, ούτε δικαιολογείται από την οικονομική δυσπραγία, είναι σαφές ότι αυξάνει την αστάθεια στην αγορά, καθυστερεί την όποια συνεννόηση και οδηγεί με ακρίβεια σε ελλείψεις φαρμάκων. Παράλληλα, αξίζει να σημειώσουμε επίσης ταυτόχρονα και σε πανευρωπαικό επίπεδο η κατα κεφαλήν φαρμακευτική δαπάνη φθάνει πλέον στο 50% του ευρωπαικού μέσου όρου, με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε στο σχηματισμό πολιτών δύο ταχυτήτων, με πολίτες β’ κατηγορίας εντός της Ευρωπαικής Ένωσης. Μια τέτοια εξέλιξη πρέπει, πάνω απ΄όλα από την ευθύνη όλων μας απέναντι στους ασθενείς, να αποτραπεί. Γι’ αυτό και ο Κλάδος του Φαρμάκου απευθύνεται πλέον στον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Έχουμε υποβάλλει αίτημα για συνάντηση, ώστε να παρουσιάσουμε τις λύσεις που έχουμε επεξεργαστεί. Να παρουσιάσουμε εν τέλει, σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο, τις δυνατότητες που αφήνει η χώρα να πάνε χαμένες στον δεύτερο εξαγωγικό της κλάδο.

3. Έχετε σκεφτεί ότι η δαπάνη για τα φάρμακα μπορεί να μειωθεί το 2016 κάτω από το 1.945; Εάν ναι, πως θα το αντιμετωπίσετε; 

Η δαπάνη για το Φάρμακο είναι πλέον κάτω από τα όρια ασφαλείας για την κάλυψη των αναγκών του πληθυσμού. Οι ανασφάλιστοι συμπολίτες μας αυξάνονται από την ανεργία, το μεταναστευτικό επιβαρύνει την ανθρωπιστική κρίση, το δημόσιο νοσοκομείο σε αρκετές περιπτώσεις λειτουργεί από την αυτοθυσία του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού και την έμπρακτη συμπαράσταση του Φαρμάκου. Η εικόνα είναι αυτή και την ξέρουμε όλοι. Έστω και η παραμικρή επιδείνωση στον προϋπολογισμό για τα φάρμακα θα εκφραστεί ως τεράστια χειροτέρευση των κοινωνικών ανισοτήτων στις παροχές Υγείας, με τους πιο αδύναμους οικονομικά να γίνονται πολίτες δεύτερης κατηγορίας  στην πρόσβαση ακόμη και για τις βασικές θεραπείες.  Είναι εφιαλτικό σενάριο και τελείως παράλογο να τον διακινδυνεύσει η χώρα μας επειδή δεν προχωράει στις διαρθρωτικές αλλαγές και στις λογικές λύσεις για ένα βιώσιμο σύστημα Υγείας. Είναι προφανές ότι ο Κλάδος δεν πρόκειται – και μάλιστα με τρόπο δραστικό- να δεχτεί την παραμικρή νέα μείωση.

4. Πιστεύετε ότι το παράλληλο πρόγραμμα μπορεί να υλοποιηθεί όταν θα έχουν πρόσβαση σ’ αυτό 2.500.000  επιπλέον δικαιούχοι και σήμερα δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν οι σημερινοί δικαιούχοι;   

Φαντάζομαι ότι ήταν αυτονόητο στο σχεδιασμό ενός παράλληλου προγράμματος ότι πρέπει να συνοδευτεί και από «παράλληλη», -προς το παρόν «παράλληλη» με στόχο όμως να γίνει κυρίαρχη,- νοοτροπία για τον τρόπο που οργανώνονται και διασφαλίζονται οι δυνατότητες κάλυψης των αναγκών. Με την κατάσταση ως έχει δεν μπορεί να είναι εφικτή η ουσιαστική προστασία των δικαιωμάτων των ασθενών. Ας μην παραλείπουμε ότι έχουμε φτάσει στο σημείο να καλούμαστε για την κάλυψη αναγκών 2.5 εκατ. ανασφάλιστων εκ των οποίων οι 1.200.000 είναι μακροχρόνια άνεργοι. Και την ίδια στιγμή ο κλάδος καλείται να καλύψει μέσω της επιβολής ρήτρας επιστροφής και υποχρεωτικών εκπτώσεων (clawback και rebate) το 1/3 της συνολικής φαρμακευτικής δαπάνης, σε εξωνοσοκομειακό και νοσοκομειακό χώρο.

Γι’ αυτό ο ΣΦΕΕ επιμένει στη διαμόρφωση ενός «Εθνικού Σχεδίου για την Υγεία» με καλά οργανωμένη σύμπραξη των Φορέων με την Πολιτεία για ένα βιώσιμο και δίκαιο σύστημα Υγείας, με εξορθολογισμό των δαπανών και αποδοτική κατανομή των πόρων ώστε να μην λείπει σε κανένα το φάρμακό του, αλλά ούτε και η πρόσβαση στην καινοτομία όταν την χρειάζεται. Νομίζω πως «παράλληλο» πρόγραμμα για την Υγεία, μόνο ένα τέτοιο Σχέδιο μπορεί να εννοηθεί.