Νέα

Είναι σαφές πλέον ότι η χώρα μας έχει στη διάθεσή της πολύ λίγο χρόνο αφενός για να βάλει τα πράγματα σε μια τάξη σε ότι αφορά στις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει, αφετέρου να υλοποιήσει τις μεγάλες αλλαγές, οι οποίες είναι πλέον, τουλάχιστον θεωρητικά, αδιαμφισβήτητα αναγκαίες απ’ την συντριπτική πλειοψηφία. Ο τομέας της Υγείας είναι κατεξοχήν τομέας στον οποίο συναντώνται οι γενικές διακηρύξεις όλων για την ανάγκη διαρθρωτικών αλλαγών με στόχο την διασφάλιση των παροχών, όπως άλλωστε είναι αναμενόμενο για τον πυρήνα της κοινωνικής πολιτικής. Το αίτημα της ισότιμης πρόσβασης στις αναγκαίες θεραπείες, η βιωσιμότητα του  συστήματος Υγείας με διασφαλισμένη ποιότητα, αλλά και η αναπτυξιακή διάσταση, που αναδείχτηκε ιδιαίτερα με την αντοχή που έδειξε ο Κλάδος του Φαρμάκου στην ακραία πίεση των προηγούμενων ετών, αποτελούν κεντρικά σημεία για τη συνεργασία και τη συνεννόηση που απαιτείται ώστε να βρεθούν οι νέες ισορροπίες.

Σε αυτή την κοινή βάση για συνεννόηση επενδύει σταθερά ο ΣΦΕΕ και οι εταιρίες- μέλη του, διατυπώνοντας με κάθε ευκαιρία την προσήλωση του Κλάδου στην προστασία της κοινωνίας από τις επιπτώσεις της ύφεσης. Τόσο σε επίπεδο ανοιχτών διαύλων με την Πολιτεία, όσο και με το σύνολο των δράσεων, των πρωτοβουλιών αλλά και της γενικής στάσης την οποία τήρησε ο Κλάδος του Φαρμάκου – παρά τα συσσωρευμένα χρέη του Δημοσίου προς τις εταιρίες και με παράλληλες εξουθενωτικές φορολογικές επιβαρύνσεις- , ώστε να μην φτάσει το μέγεθος του προβλήματος στους ασθενείς. Τώρα όμως ήρθε η στιγμή να κάνουμε όλοι το επόμενο βήμα, συνδράμοντας την Πολιτεία για τη δημιουργία ενός Στρατηγικού Σχεδίου για την Υγεία, το οποίο θα αποτελέσει εγγύηση ότι δεν θα ξαναμπεί στην «εντατική», σταθεροποιώντας επιτέλους τα δεδομένα για όλους. Και ίσως θα είναι πολύ χρήσιμο και βοηθητικό να ξεκινήσουμε από τα ζητήματα για τα οποία συμφωνούμε όλοι ότι αποτελούν τα θεμέλια ενός βιώσιμου και σύγχρονου συστήματος Υγείας.

Το πρώτο είναι το ζήτημα της ορθολογικής χρηματοδότησης του συστήματος, ώστε να μην δημιουργούνται κενά και αρρυθμίες, που κοστίζουν ακριβά πάνω απ όλα στον ασθενή όταν βρεθεί στην στιγμή που έχει την μεγαλύτερη ανάγκη. Σαφής προτεραιότητα είναι, ομολογουμένως, η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, για την οποία κανείς δεν διαφωνεί ότι χρειάζεται ενίσχυση σε υποδομές, υλικά και ανθρώπινο δυναμικό. Ενίσχυση, η οποία δεν μπορεί να υποστηριχθεί χωρίς την σύμπραξη των δυνάμεων του δημοσίου με τον ιδιωτικό τομέα και χωρίς ευρύτερες συναινέσεις για την επίλυση των προβλημάτων. Ο δημόσιος τομέας διευρύνοντας την προσφορά του, η οποία τώρα βρίσκεται μόλις στο 10% του προϋπολογισμού του για την Υγεία, ποσοστό κάτω του μισού από αυτό που ισχύει στα ανεπτυγμένα συστήματα υγείας και ο ιδιωτικός τομέας από την πλευρά του προχωρώντας τις επενδύσεις ώστε να ενισχυθούν τα δημόσια Ταμεία.

Ένα δεύτερο ζήτημα είναι αυτό της πρόσβασης, χωρίς διακρίσεις, των ασθενών στις κατάλληλες θεραπείες, συμπεριλαμβανομένων των καινοτόμων θεραπειών, ειδικά για τις σοβαρές παθήσεις. Σε ότι αφορά στην είσοδο της καινοτομίας στην ιατρική πρακτική, ένα κρίσιμο βήμα το οποίο μάλιστα αποδίδει άμεσα, είναι η διαμόρφωση ευνοϊκού περιβάλλοντος για τις κλινικές μελέτες. Παρά τα προφανή οφέλη για τους ασθενείς, για την ενδυνάμωση με νέα γνώση και εργαλεία του επιστημονικού δυναμικού, αλλά και για την οικονομία, η χώρα μας υπολείπεται θεαματικά στον τομέα αυτό, αποθαρρύνοντας τις φαρμακευτικές εταιρίες που θα επέλεγαν την Ελλάδα για να επενδύσουν σε εφαρμοσμένη καινοτομία, ανοίγοντας έτσι και άλλες προοπτικές.

Στο ίδιο πλαίσιο σταθεροποίησης εντάσσεται και το μείζον ζήτημα της ρύθμισης των χρεών του Δημοσίου προς τις φαρμακευτικές εταιρίες. Η υγιής και ομαλοποιημένη λειτουργία των εταιριών αποτελεί κρίσιμη παράμετρο για την υπεράσπιση των δυνατοτήτων παραγωγής του κλάδου καθώς και για την επένδυση στην έρευνα και την ανάπτυξη νέων θεραπειών. Όλα αυτά προφανώς και αφορούν το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, γεγονός που επιβεβαιώνει την επιτακτική ανάγκη να ξεφύγουμε πλέον από τις «δαιμονοποιήσεις» που αδικούν τις δυνατότητες της επιχειρηματικότητας στη χώρα μας και μπλοκάρουν την ανάπτυξη που μπορεί να φέρει.

Προφανώς υπάρχουν πολύ περισσότερες παράμετροι και διαφορετικές προσεγγίσεις για το βιώσιμο και δίκαιο Σύστημα Υγείας, το οποίο όλοι θέλουμε. Ωστόσο καμία θεραπεία δεν παράγεται χωρίς τη συνεργασία πολλών ειδικοτήτων, χωρίς επένδυση και κυρίως χωρίς πίστη ότι όταν ο άνθρωπος είναι καλά όλα μπορούν να πάνε καλύτερα. Με αυτόν τον τρόπο έχει νόημα να αναζητήσει και να εφαρμόσει η χώρα μας τη «θεραπεία» για το σύστημα Υγείας.  Και ο Κλάδος του Φαρμάκου που ξέρει καλά αυτόν τον τρόπο θα συνεχίσει να είναι στο πλευρό της Πολιτείας, της κοινωνίας, του κάθε ασθενή.